http://www.mmca.org.gr/el/pop.event.htm?id=207
Σήμερα 14 Νοεμβρίου στις 7.30μμ στο Μακεδονικό μουσείο σύγχρονης τέχνης
Είσοδος ελεύθερη
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
►
2010
(1)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2009
(54)
- ► Δεκεμβρίου (6)
- ► Σεπτεμβρίου (2)
- ► Φεβρουαρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2008
(66)
- ► Δεκεμβρίου (9)
- ► Σεπτεμβρίου (6)
- ► Φεβρουαρίου (12)
- ► Ιανουαρίου (4)
-
▼
2007
(65)
- ► Δεκεμβρίου (8)
- ► Σεπτεμβρίου (13)
Ετικέτες
- souvenir de salonique
- Παύλου Μελά
- αρχιτεκτονική
- μουσική
- moi
- άτομα
- γραφιστική
- Δενδροπόταμος
- Σταυρούπολη
- νερό
- σκίτσα
- φωτογραφία
- kor de lion
- αντικείμενα
- πόλη
- να βγω να μη βγω
- φύση
- οικολογία
- γλυπτική
- οδός Λαγκαδά
- ποδήλατο
- αόρατη πόλη
- το αυθαίρετο
- Ξηροποτάμι
- γη
- 10
- move
- Κορώνια
- αέρας
- για μένα
- θέατρο
- ντουμπάι
- φωτό
- χορός
18 σχόλια:
Ο Ηλίας Ζέγγελης είναι άνθρωπος με καλές προθέσεις και ήθος. Επιπλέον αποδείχθηκε ένας από τους καλύτερους δασκάλους για τον τρόπο που μπορούμε να σκεφτόμαστε οραματιζόμενοι αρχιτεκτονική. Παρόλο που έχτισε ελάχιστα. Εκτός από τα διάφορα βραβεία αρκεί να δει κανείς ποιοι από τις σημερινές διασημότητες ήταν μαθητές του την δεκαετία του 60 και του 70.
Ένας από αυτούς, ο Rem Koolhaas, πριν αποφασίσει να ασχοληθεί με την αρχιτεκτονική ήταν δημοσιογράφος και αυτό που έκανε για πολλά χρόνια ήταν να γράφει. Η εμπειρία του σαν δημοσιογράφος αποδείχθηκε νομίζω πολύτιμη και για τις επιτυχίες με όλους τους απαραίτητους ελιγμούς στον σκληρό κόσμο της εξουσίας και της οικονομίας που χρειάζεται να κινείται ένας αρχιτέκτονας.
Ο Ηλίας Ζέγγελης δεν δίνει δεκάρα για τις εμμονές της επεξεργασίας των «στυλ» κι αυτό δεν σημαίνει ότι αρνείται την αναζήτηση του ωραίου. Την δεκαετία του 80 που σπουδάζαμε εμείς στη Θεσσαλονίκη και φούσκωνε το Deconstruction τουλάχιστον στους δικούς του πρώην μαθητές (όπως η Zaha Hadid) αυτό προέρχονταν από την όρεξη για γραμμές και χρώματα. Στη Γαλλία βρέθηκαν όμως φιλόσοφοι σαν τον Derrida να γεμίσουν πολλές, πολλές σελίδες και οι ιδέες τους τέθηκαν στην υπηρεσία αρχιτεκτόνων για να δικαιωθεί μια στυλιστική όρεξη. Ένα από τα εναύσματα ήταν μερικά χρόνια πριν τα σεμινάρια που οργάνωνε ο Ηλίας στη σχολή στο Λονδίνο για τον Κονστρουκτιβισμό που πολλοί είχαν ξεχάσει και με τα οποία ενθουσίασε τους μαθητές του στην αναζήτηση του καινούριου χωρίς την προσποίηση ενός χάσματος στην ιστορία.
Σήμερα σίγουρα θα μιλήσει για άλλα πράγματα. Αν ήμουν στη Θεσσαλονίκη θα πήγαινα να τον ακούσω.
Θα προσπαθήσω να πάω.
Αν πήγες, πες μας νέα..
Λίγο βιαστικά.
Τα Τίρανα πριν έντεκα χρόνια είχαν 300.000 κατοίκους, ενώ σήμερα 1.000.000, είναι χτισμένα σε μία επίπεδη σχετικά έκταση ανάμεσα σε βουνά, κάτι σαν οροπέδιο, με λίμνες που και που, ποτάμια που λειτουργούν σαν αποχετεύσεις, είναι σε απόσταση 40 χλμ από το Δυράχιο και τη θάλασσα, όλη αυτή η διαδρομή έχει χτιστεί επίσης, αυθαίρετα, στην Αλβανία δεν υπάρχει πολεοδομία διαδικασία έκδοσης άδειας κλπ, ο καθένας χτίζει όσο θέλει και ότι θέλει, το κλειδί στην ιστορία είναι ο Έντι Ράμα, ο δήμαρχος των Τιράνων και αρχηγός της αντιπολίτευσης της σημερινής κυβέρνησης. Αυτή τη στιγμή όλη η δουλειά που έχει στήσει ο Ράμα με πολεοδόμους, αρχιτέκτονες κλπ (και μοιάζει καλή δουλειά) έχει μείνει στον αέρα λόγω κόντρας αναμένοντας τις εκλογές. Ένας από τους άξονες πάνω στον οποίο κινήθηκε η δουλειά της ομάδας του Ζέγγελη, ήταν η οριοθέτηση πόλης φύσης, κάπου να σταματάει το χτισμένο. Η λέξη κηπούπολη αναθέρθηκε επίσης και πολλά άλλα που δείχνουν μία ωραία μεθοδολογία ανάλυσης και σύνθεσης και το τι μπορεί να παραχθεί όταν υπάρχει καλή πρόθεση και ήθος, πράγματι ο Ζέγγελης ακτινοβολεί αυτά που λες παραπάνω. Θα ένιωθα τυχερή αν είχα δουλέψει δίπλα του.
http://www.tirana.gov.al/
http://en.wikipedia.org/wiki/Edi_Rama
http://www.youtube.com/watch?v=H-EdbEQjXbY
http://www.dimitrisangelidis.com/texts/edi-rama.html
Πολύ ενδιαφέροντα τα link!
Ένας ζωγράφος για δήμαρχος, (Edi Rama) μπράβο του!
Στο παρακάτω μας θυμίζει τίποτα από τη Θεσσαλονίκη η φωτογραφία;
Lulishte
765432Ρε συ δκ, συγκινήθηκα σχεδόν..
Άντε και του χρόνου, που λέει κι ο θείος Ισίδωρος..
Πάντως ρωτώντας πας στην πόλη. Είδες μήπως και το κλιπ; Ο Έντι δεν είναι αυτός προς το τέλος;
7κλπ, άσχετο
Φυσικά το είδα το videoclip και το τραγούδι ακούγεται πολύ καλό. Ναι ο δήμαρχος (Edi Rama) τραγουδάει και φαίνεται ξεκάθαρα. Είναι ο ψιλοφαλακρός και αξύριστος. Έψαξα και βρήκα φωτογραφίες του από τις άλλες σελίδες και είναι εύκολο να το αναγνωρίσεις και στο videoclip.
Ξέρεις ποια είναι η διαφορά με την κοινωνία και την κατάσταση στην Ελλάδα; Η Αλβανία δεν έχει ακόμη εκείνη την πλατιά μάζα των μικροαστών των οποίων ο φόβος και ο συντηρητισμός, σαρώνει κάθε προσπάθεια για ουσιαστικές αλλαγές στις συνειδήσεις των ανθρώπων. Οι άνθρωποι εκεί είναι ακόμη φτωχοί, πολύ φτωχοί χωρίς οικοπεδάκια και διαμερισματάκια. Χάρηκα για την «γνωριμία» με τον Edi Rama. Πιο κυριολεκτικά δεν γίνεται να βρει κανείς παράδειγμα για τη σημασία της τέχνης στην καθημερινότητα και τη ζωή, ένας ζωγράφος για δήμαρχος και μάλιστα με παγκόσμια αναγνώριση των επιτυχιών του!
Θυμάσαι και το (αρνητικό) παράδειγμα της Πρίστινα; Μιλάω για το post ήρωες στην πόλη δίχως ποτάμι - Πρίστινα. Και σε ‘κείνη τη περίπτωση όμως τουλάχιστο η φωνή του ποιητή (Migjen Kelmendi, συγγραφέας, δηµοσιογράφος, ροκ τραγουδιστής και ποιητής) που μιλάει για το θαμμένο κρυμμένο ποτάμι κάτω από την πόλη, έφτασε ένα καλό απόγευμα από το ραδιόφωνο στ’ αυτιά μου εδώ τόσο μακριά. Και μετά μπόρεσα και να το ξαναβρώ να το μεταφράσω και συ το μετέφερες εδώ στο blog. (Είναι σύμπτωση που και οι Κοσοβάροι είναι κι αυτοί αλβανοί;) Μάλλον δεν είναι σύμπτωση που είναι κι αυτοί φτωχοί με την μικροαστική μάζα στις πολύ απαρχές της. Όπως δεν είναι σύμπτωση που κι εσύ τους ήρωες των ιστοριών επιστημονικής φαντασίας για τη δυτική Θεσσαλονίκη τους διαλέγεις από αντίδραση με αλβανικά ονόματα...
Οι μικροαστοί στην Ελλάδα βρήκαν στους φτωχούς Αλβανούς μια ράτσα κατώτερη απ’ αυτούς για να αισθάνονται οι ίδιοι καλύτερα... Στην εποχή μας όμως τα πράγματα αλλάζουν πιο γρήγορα απ΄ όσο αντέχουν οι σιγουριές με σαθρά πόδια.
Το 765432 τι είναι;
Το 1993, πρώτο βράδυ στην Πρίστινα, Ντραγκοντάν μεριά, κάπου παραπάνω φλέγονταν η Αδριατική, τελευταία εικόνα απ' το μυθικό Σεράγεβο, περασιά με μοτοσυκλέττα το 1987. Έξω απ' την πόρτα άρχισαν να ξερνάν κάτι αυτόματα. Πετάχτηκα σα λαγός (στιφάδο). "Τι τρέχει", ρώτησα ταραγμένος, κάνοντας μάταια το γενναίο. "Τίποτα", μου είπαν. "Οδομαχίες. Κοιμήσου. Θα συνηθίσεις"....
Τα Τίρανα, η Πρίστινα, το Σεράγεβο, η Σόφια μας φαίνονται τόσο μακρυνά, cirut αυτά που γράφεις μου μοιάζουν επιστημονική φαντασία, και είναι δίπλα. Ο κολητός του γιού μου τώρα στην πρώτη δημοτικού είναι ο Κλάϊντι, και ο τρίτος της παρέας είναι ο Ομούτ. Ούτε ξέρω από που είναι, είναι ζωηρά γεμάτα ενέργεια και καλά παιδάκια.
(Τα νούμερα ήταν του δαίμονα του δικτύου)
Πρέπει να συμαζέψω κάπως το υλικό.
Μη ξεχνάμε ότι η Γιάλτα μας "έδωσε" στη δύση και τα βαλκάνια μπήκαν σε βαθύ γύψο 50 χρόνια. Πέρασα όλη τη δεκαετία του 80 με εκδρομές εκεί για να τα γνωρίσω. Πρόφαση η..λήξη της δίμηνης πράσινης κάρτας. Άντε άλλο ένα ταξίδι, λήγει η κάρτα κλπ. Μου μείναν κάμποσοι φίλοι, μνήμες και ειρήνη.
Για την Αλβανική καλλ. παραγωγή υπάρχουν πολλά, άγνωστα. Τον Ιούνιο παίχτηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών η Μήδεια του Ευριπίδη, στα Αλβανικά. Αυτουργός ο Μικέλ Καλέμι, 26 χρονώ, ανέβασε Αντιγόνη πριν δυο χρόνια στα Τίρανα, με τρομερή επιτυχία. Μετά το 46 ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός αλά Αλβανία, εκφράστηκε με τη γραμμή Στανισλάφσκι, κλασσικό ρεπερτόριο ή ύμνους στο κόμμα. Έμεινε όμως, εν τέλει, σοβαρή κλασσική παιδεία. Σημερινοί δημιουργοί - ερμηνευτές ζουν και στην Ελλάδα, όπως ο ηθοποιός Καραφίλ Σένα, που συνεργάζεται με το σκηνοθέτη Νίκο Αρβανίτη. Το πρώτο βιολί της ΚΟΘ, Γιώργος Π., κατάγεται από τα Τίρανα,όπου και σπούδασε.
Αναγκαία διόρθωση για τους φίλους της ακρίβειας:
Το πρώτο βιολί της Ορχήστρας του Μεγάρου Μουσικής Θεσ., είναι ο Γιώργος Π., που κατάγεται από τα Τίρανα,όπου και σπούδασε. (Όχι της ΚΟΘ)
Γκάλλοπ: Ποιος ξέρει το Νομπελίστα λογοτέχνη,΄Ιβο Άντριτς - τι εθνικότητας είναι; (Ως τώρα δεν τον ήξερε κανείς, που ρώτησα. Να πώς αδειάζουν τα συστήματα την ιστορική μνήμη)
Επειδή ήταν γιουγκοσλάβος κι επειδή αυτή η χώρα δεν υπάρχει πια;
(delta-kapa είναι το ίδιο με το voice-icons)
Λαμπρά VI-kd,... x+y√3!!!
κερδίζεις το "Γεφύρι του Δρίνου" -Απ' τα λίγα στα Ελληνικά
http://www.kastaniotis.com/new-site/scripts/book.php?book=01186
θα στείλω στη φιλόξενη κα blogger και μερικές ανέκδοτες προσωπικές φωτογραφίες του δώρο!
Πράγματι κέρδισα κάτι.
- Το γεφύρι του Δρίνου; Το έχω εδώ, μου είπε μόλις η φίλη μου. Δεν θυμάμαι αν το διάβασα στα αγγλικά ή στα γερμανικά.
Σ’ ένα λεπτό ήρθε με το βιβλίο στο χέρι: Die Brücke über die Drina von Ivo Andric
Τώρα το βιβλίο φιγουράρει δίπλα στο πληκτρολόγιο και θα το ξεφυλίσω.
Αν και είναι από άλλο μαγαζί (Καλύβα κλπ) η μπουκοβίνα [www.bucovina.de] είναι θαυμάσια. Και μεις κερδίσαμε, λοιπόν.
Η μουσική των Βαλκανίων σίγουρα είναι μεγάλη υπόθεση. Κρίμα στις έχθρες μας. Οι γάμοι και τα γλέντια κρατούσαν 3 μέρες, με χάλκινα και κομπανίες με σαξόφωνα, κιθάρες, μπάσα και κοντραμπάσα.
Νάναι καλά ο Bregovic κάτι μας έφερε, αλλά λίγο στο light, σαν Greek-Zorba, στο καλύτερο. Δεν μπορώ να βρω τη σχέση ανάμεσα στις βαλκανικές ορχήστρες και στις Cuba-latin. Κάτι μοιάζει υποδορείως, αλλά μόνο ψαγμένος μουσικός μπορεί να μας πει...
O γιός μου σήμερα μου΄λεγε για τον φίλο του τον Κλάϊντι ότι άλλαξε όνομα και θέλει να τον λένε Γιώργο από δω και πέρα.
Δημοσίευση σχολίου