... "προλετάριοι" αρχιτέκτονες όλου του κόσμου διαλυθείτε στη αναζήτηση της χαμένης αρχιτεκτονικής.. Άρης Κωνσταντινίδης, 1990

Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2007

οκ;

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Νόστιμον! Πέραν τούτου ο Μαμαλάκης είναι ο μεγαλύτερος σύγχρονος Έλλην ...θεωρητικός. Και με αποτελέσματα μάλιστα! Η Ελλάδα ζει την "ξένοιαστη" φάση του life-style και του bon vivant.. Ελέω λαμοαιγειαλίτιδας (ζώνης - να και το παραθαλάσσιο).. Eπιτέλους η Γκόλφω έμαθε γκολφ..

De Construct είπε...

Ιστορία ολόκληρη.

Unknown είπε...

βλέποντας τη γλυκιά συνταγή,την τελευταία μου είσοδο στο μπλογκ κοινής θέας,δεν μπορώ να μην την αφιερώσω στη μάνα μου.Τέτοιες μέρες το σπίτι μύριζε από τα τσουρεκάκια της, μέχρι ο άπληστος πατέρας μου κ τα αδελφάκια μου(μεγαλύτερα)τα φάνε.Η μάνα μου ήταν γενναιόδωρη, άραγε μέχρι τα 50 της?Οχι βέβαια.Εκεί η διάγνωση μας δώρισε αλτσχάιμερ-πολύ νέα-Καινούρια σχέση για 10 χρόνια ακόμη μέχρι τη λήξη.Ξέρετε, οι σχέσεις μεταξύ δύο μπορεί να μην είναι αμφίδρομες.Υπάρχουν κ οι μονόδρομες.Αισθάνεται,'νιώθει'πού λέμε μόνο ο ένας.Είναι δικαίωμα κ δεν είναι κακό,θα λεγα τιμητικό..οκ?
Ακόμη κ στη νέα σχέση,συντροφιά με την αλτσχάιμερ,ταξίδι που ξεκινά με την αναγνώριση του παιδιού σου κ καταλήγει στο σταθμό των άναρθρων κραυγών,διαπίστωσα ότι ακόμα και κεί, η σχέση είναι αμφίδρομη.Η γενναιοδωρία της μάνας είναι εκεί έστω κ μηχανικά.Εσύ λιοπόν τι κάνεις?(σκέψεις πρός ναυτιλομένους).Της πιάνεις το χεράκι,την βγάζεις βόλτα να θυμηθεί που σεπήγαινε σχολείο ή στο κατηχητικό ή στη κνε για να γίνεις κανέλλη κ να αποκτήσεις φρασεολογία κκε, την κάνεις μπανάκι,αγγίζεις τα χεράκια της που γίναν τσουρεκάκια,παίζεις με το κόσμο της.Ζεις τη νέα σου σχέση με τη γενναιοδωρία που σου μαθε,το διασκεδάζεις,μια ομορφιά δηλ κ όχι μιζέρια κ παναγιά βοήθα.Μάγκες βγάλτε τον/ην αλτσχάιμερ στο φως, εκει που σας περπάτησε, το νιώθει.....
γενναιοδωρία λοιπόν,είδος υπό εξαφάνιση στη πόλη μου.Ηθελα να μιλήσω κ γω για αυτήν, αλλά μου το απαγορεύει η κοινή θέα της.Η αγία τριάς(βασιλάκης,παναγιωτάκης,άνθιμος)κ ο ιερός της κλήρος δηλ όλοι ε μ ε ι ς...Μικροί με τις ποδηλατάδες από τους λασπόδρομους της καλαμαριάς φτάναμε στη νέα παραλία.Ηταν σα να ανακαλύπτουμε το νέο κόσμο.Σήμερα, εμμονές στο γέρο-όλυμπο(ίσως επειδή τα ρετιρέ της νέας παραλίας θα τον βλέπουν πιό θολό από τους ρύπους-θα έχει κ η νέα παραλία ρύπους-για έλα κυρά μου απο το κορδελιό),στον εμπράρ κ στις τέντες της αριστοτέλους.Τσομπανοκαουμπόι της πρωτεύουσας των βαλκανίων,ακαδημαικέ ή μη,γίνε γενναιόδωρος με την πόλη σου, πρότεινε κάτι νέο μικρέ λεκορμπυζιέ,3χρόνια είναι λίγα για να δεις τη παλιά παραλία με νούφαρα,τέντες κ ξαπλώστρες..ξύπνα ο εμπράρ κοιμάται.
κρίμα, η 'επεξεργασία'-τι λέξη κ αυτή-της κοινής θέας με απορίπτει.Τα 'όμορφα όνειρα όμορφα καίγονται'.?.Οχι βέβαια...
γενναιοδωρία=η προθυμία να προσφέρει κανείς απλόχερα,χωρίς υπολογισμούς..μπαμπινιώτηςσελ214.
καληνύχτα κ καλή τύχη bloggers,
φιλιά μαμά.....

delta-kapa είπε...

Να και κάτι «χρήσιμο»! Γειά στα χέρια σου!

Και κάτι παρεμβόλημα για τον φίλτατο Ιωάννη πιο πάνω που λίγο από βιασύνη λίγο, από τσαπατσουλιά λίγο από τεμπελιά μας στερεί την εύκολη πρόσβαση στις ενδιαφέρουσες σκέψεις που κάνει. Βρε «παιδί μου», μία λύση θα ήταν να μην αντιδράς αλλά να δρας. Εννοώ κι όταν γράφεις. Να σε βοηθήσουμε να στήσεις ένα δικό σου blog ίσως; Αφού θέλεις να θέτεις εσύ κι όχι μόνο να σχολιάζεις ή να συζητάς. Η αξία αυτών που γράφεις προέρχεται κι από την προσωπική παράκρουση εντός σου. Ένας τρόπος για να γίνεις καλύτερος είναι να σου πώ ότι είσαι ήδη καλός. Πάρακάτω τώρα.

Ξαναγυρνάω στην οικοδεσπότισα: εκείνα τα νόστιμα μελομακάρονα πώς γίνονται;

έφη είπε...

Καμία απορία πάντως για τα τσουρέκια δεν είδα. Όλα καλά.