Επιτέλους

Επειδή «οι άνθρωποι δεν πρέπει απλώς να ζητούν σεβασμό της ποδοπατημένης αξιοπρέπειας και των δικαιωμάτων τους, αλλά να τα παίρνουν μόνοι τους, να τα κάνουν δικά τους», όπως έγραφε ο Χέγκελ (η φράση ήρθε το πρωί μέσα σε ένα μύνημα)

Μετά τον οικισμό αξιωματικών, το ΙΚΑ, τον υποσταθμό της ΔΕΗ (αυτό είπαμε έγινε, αλλά δε ξέρω τι έχει γίνει με το σταθμό μετεπιβίβασης του ΟΑΣΘ, νομίζω έφυγε) τα παζάρια συνεχίζονται γενιές και γενιές τώρα, και το Παύλου Μελά ευτυχώς μένει σχεδόν άχτιστο και δυστυχώς άχρηστο. Βέβαια έτσι κάνουμε και καμιά ωραία βόλτα στα κρυφά.
Το όραμα της τωρινής διοίκησης το άκουσα από τον ίδιο το δήμαρχο δημόσια και το διάβασα επίσης στο "Δυτικώς", χωρίς σχόλια. Εγώ διαφωνώ.
Πριν τέσσερα χρόνια καταθέσαμε πρόταση για να γίνει η έκταση του στρατοπέδου πεδίο περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, κάτι σαν πείραμα βιώσιμης ανάπτυξης μέσα στην πόλη, ενεργειακά αυτόνομο, χωρίς αυτοκίνητο, με αξιοποίηση των υδάτινων πόρων της ευρύτερης περιοχής δηλαδή τον Δενδροπόταμο, επανάχρηση των κτισμάτων με κοινωφελείς λειτουργίες, σύνδεση με το πανεπιστήμιο και τα σχολεία της πόλης, σύνδεση με τα υπόλοιπα στρατόπεδα της δυτικής πόλης με ανάλογες χρήσεις λογική και δομή, δημιουργία δικτύου ποδηλατοδρόμων πεζοδρόμων που να ενώνει αυτούς τους χώρους, θα συνεχίσω το κείμενο αργότερα πρέπει να κάνω καμιά δουλειά.
Συνεχίζω. Μα Μουσείο Αναπήρων Πολέμου; Όποιος δε διαφωνεί, συμφωνεί, έτσι δεν είναι;