
... "προλετάριοι" αρχιτέκτονες όλου του κόσμου διαλυθείτε στη αναζήτηση της χαμένης αρχιτεκτονικής.. Άρης Κωνσταντινίδης, 1990
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
... "προλετάριοι" αρχιτέκτονες όλου του κόσμου διαλυθείτε στη αναζήτηση της χαμένης αρχιτεκτονικής.. Άρης Κωνσταντινίδης, 1990
4 σχόλια:
...το νερό, το φως, ο ουρανός, τα πρώτα φώτα του απογεύματος στην πόλη, οι ζεστές νύχτες που μετατρέπουν τους δρόμους σε διαδρόμους δωματίων, οι άνθρωποι που αγαπάμε...
Να προσθέσω τώρα και τις κρύες υγρές νύχτες με την ομίχλη που έρχεται καμιά φορά ή τις κρύες διαυγείς νύχτες που το φθινόπωρο (και την άνοιξη) ξεκινούν το απόγευμα με τις τελευταίες ανακλάσεις του Ήλιου στα σύννεφα πάνω από την πόλη.
Έχει βέβαια ενδιαφέρων να δεις και την πίσω πλευρά της άλλης πλευράς της πρώτης πλευράς.. Και φυσικά μιλάω για το κίτσεν μπαρ.., θα ψάξω να βρω καμιά εικόνα, αυτές τις εικόνες τύπου Αγγελόπουλου μπορείς να τις δεις μόνο κοιτώντας προς τη θάλασσα φυσικά.
Εκεί ο Αγγελόπουλος έχει τραβήξει (ίσως λίγο αριστερότερα) το χέρι-γροθιά με φόντο την θάλασσα..
Στο "τοπίο στην ομίχλη" προς το τέλος πρέπει να είναι.
Πράγματι εκεί ήταν, κατέβαινα στο γραφείο και είδα το ελικόπτερο με το χέρι χωρίς να ξέρω τι είναι, πλάκα είχε η κλίμακα, λες τι έγινε ήρθε κάποιος να μας σώσει; Μία άλλη φορά παρακάτω προς το μέγαρο, πετύχαμε απλωμένη μια μπουγάδα από σεντόνια από "το λιβάδι που δακρύζει" αν δε κάνω λάθος, και κόσμο παγωμένο να περιμένει να σταματήσει να φυσάει εντελώς για να μη κουνιέται η μπουγάδα. Βαρεθήκαμε να περιμένουμε το γύρισμα και φύγαμε.
Δημοσίευση σχολίου