... "προλετάριοι" αρχιτέκτονες όλου του κόσμου διαλυθείτε στη αναζήτηση της χαμένης αρχιτεκτονικής.. Άρης Κωνσταντινίδης, 1990

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2007

Δε τους προλαβαίνουμε

Ρέμα Ασημάκη ή άσφαλτος;
Σήμερα θα γίνει ανοιχτή συζήτηση στις 6.00 μμ στο πολιτιστικό του δήμου Σταυρούπολης, στην οδό Λαγκαδά, για το τεχνικό πρόγραμμα του δήμου. Αίτημα δημοτικής αρχής και πολιτών συνεχίζει ακόμα να είναι το κλείσιμο των ανοιχτών τμημάτων του Δενδροποτάμου, παρόλο που σε όλο τον κόσμο τέτοιες πρακτικές θεωρούνται πια καταστροφικές για την βιωσιμότητα των πόλεων.*
Συνήθως η επικάλυψη της κοίτης αναφέρεται σα λύση για το αντιπλημμυρικό πρόβλημα της Δυτικής Θεσσαλονίκης, παρόλο που κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην άποψη περί αντιπλημμυρικής προστασίας και ενδεχομένως παράνομο.
Ένα άλλο επιχείρημα που χρησιμοποιείται είναι η ανακούφιση του κυκλοφοριακού, θέμα που σηκώνει πολύ αντίλογο, και επιστρέφει τη συζήτηση σε θεμελιώδη ζητήματα όπως το αν η πόλη είναι για τους ανθρώπους ή για τα αυτοκίνητά τους.
Τελικά σε τι εξυπηρετεί η κάλυψη των χειμμάρων και ποταμών;

Η συνοικία της Νικόπολης χωρίζεται από την υπόλοιπη πόλη με τον περιφερειακό και την οδό Λαγκαδά. Το ρέμα Ασημάκη (παρακλάδι του Δενδροπόταμου) είναι ένας ιδανικός τρόπος να ενωθεί η συνοικία της Νικόπολης με την υπόλοιπη πόλη με λογικό ασφαλή ευχάριστο οικονομικό τρόπο. Η κοίτη είναι καλός τρόπος να περάσουν πεζοδιαδρομές και ποδηλατοδιαδρομές κάτω από δρόμους ταχείας κυκλοφορίας και να ενωθούν περιοχές εκατέρωθεν. Φέτος καλύφθηκε και το τελευταίο κομμάτι που κατεβάζει σταθερά νερό ο Δενδροπόταμος στο σημείο που περνάει κάτω από τη Λαγκαδά, και ενώ θα μπορούσε κάποιος να περνάει κάτω από το δρόμο δίπλα σε ένα ποτάμι, λίγο παρακάτω έγιναν δαπανηρές υπόγειες διαβάσεις για να ενοποιηθούν οι περιοχές.


ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: Η διέλευση των πεζών από τη Νικόπολη είναι δύσκολη, δεν υπάρχουν φανάρια (οδοί ταχείας κυκλοφορίας) τον προηγούμενο μήνα μαθήτρια σκοτώθηκε προσπαθώντας να διασχίσει την Λαγκαδά αφού κατέβηκε από το λεωφορείο, και έπρεπε να περάσει απέναντι για να πάει στη γειτονιά της, την προηγούμενη βδομάδα παρασύρθηκε από όχημα πενηντάχρονος.


Τα ίδια ισχύουν για όλη τη Θεσσαλονίκη. Ταυτόχρονα αντί να κινηθούμε προς τη σωστή κατεύθυνση που είναι να μείνουν ανοιχτά τα ρέματα γιατί το νέρο πάντα στην ίδια διαδρομή θα πηγαίνει, να γίνουν έργα στα ορεινά για την αποφυγή πλημμυρών, να οριστούν περιοχές εκτόνωσης κλπ, προτείνονται άλλα μεγαλεπίβολα σχέδια πχ δυτική τάφρος. Όσο τα προβλήματα αντιμετωπίζονται ένα ένα θα δημιουργούμε νέα προβλήματα. Για τη επίλυση του κυκλοφοριακού θυσιάζεται ένα ποτάμι που υπάρχει από πάντα στην περιοχή (με προϊστορικούς οικισμούς, βυζαντινούς νερόμυλους κλπ), και αυτό δημιουργεί πρόβλημα αντιπλημμυρικής προστασίας και πάει λέγοντας.
Η προσπάθεια να εξηγηθεί με κοινή λογική ο σχεδιασμός της πολιτείας για την αντιπλημμυρική προστασία, το κυκλοφοριακό, την προστασία του περιβάλλοντος (υδάτινοι πόροι, αέρια ρύπανση, πράσινο κλπ) την αναβάθμιση συνολικά της ποιότητας ζωής των κατοίκων της πόλης βγαίνει άκαρπη.
Μόνο με συνολικό σχεδιασμό μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα, αν ο στόχος είναι η βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων της πόλης.

*νομίζω πλέον δεν επιτρέπεται, αν γνωρίζει κάτι κανείς για το νομικό κομμάτι κλεισίματος ρεμάτων θα βοηθούσε

11 σχόλια:

delta-kapa είπε...

Θα τους τα πεις αυτά απόψε; Αν ναι, ετοιμάσου και πές τα με πραότητα. όλο και κάποιοι θ΄αρχίσουν να σκέφτονται, δεν μπορεί. Την επόμενη φορά ίσως να μήν είσαι μόνη.

delta-kapa είπε...

Eύχομαι να βρεθεί γρήγορα και η νομική υποστήριξη που ζητάς στην έκκληση που κάνεις εδώ. Ίσως να βοηθούσε τώρα το να τους δείξεις τις εικόνες από τα ρέματα στα Τίρανα που ανακαλύψαμε πρόσφατα. (Ξέρεις, laptop, power point προβολή και τα λοιπά...) Πέρα από τα άλλα πιθανά θετικά παραδείγματα που μπορεί να βρει κανείς ανά τον κόσμο και να δείξει, το παράδειγμα από την κοντινή φτωχή Αλβανία ίσως να συγκινήσει τουλάχιστον μερικούς. Μη ξεχνάμε τη δύναμη της εικόνας... μερικά πράγματα γίνονται πιο γρήγορα κατανοητά έτσι.

Δύο επιχειρήματα καταλαβαίνω έντονα:
- Τα ρέματα είναι κατά μερικές χιλιάδες χρόνια παλιότερα από τον οικισμό κι αυτό έχει μια «δοκιμασμένη» πρακτική αξία
- Η ανάδειξή τους μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να βοηθήσει στην βελτίωση της κατάστασης πολύ καλύτερα και φθηνότερα από το θάψιμό τους. Κι αυτό πάλι με γνώμονα το καθημερινό πρακτικό όφελος.

Κι ένα σωρό άλλα φυσικά που εσύ θα γνωρίζεις καλύτερα.
Σημασία έχει να ταξινομηθούν απλά, εύληπτα και μεταδόσιμα. Το νομικό πλαίσιο ίσως να μπορεί βοηθήσει επικουρικά.

Η συζήτηση για την αντίληψη περί ποιότητας ζωής είναι πολύ μεγάλη και ίσως άκαρπη τώρα. Οι εικόνες ίσως να βοηθούσαν όμως.

έφη είπε...

Το μόνο που κατάφερα να ετοιμάσω ήταν αυτό το κείμενο και οι εικόνες από τα Τίρανα και τη Σταυρούπολη. Έκανα κουβέντα για παρουσίαση, τίποτα. Μου είπαν να κάνω μία εκτύπωση να πάει χέρι.
Φυσικά το πιο ισχυρό επιχείρημα αποδείχθηκαν τα Τίρανα
(τι τραβάμε και μεις οι χορεύτριες..)

έφη είπε...

Ευχαριστώ πάντως, θα συμπληρώσω τονισμένα τις παρατηρήσεις σου

delta-kapa είπε...

Τότε ας το κάνεις αυτό με την εκτύπωση μερικών φύλλων ας μοιραστούν την ώρα που θα τους τα λες. Με κείμενο εικόνες και υπογραφή. Για να σε ξαναβρούν αυτοί που θα δείξουν ενδιαφέρον. Αρχιτεκτόνισσα μηχανικός, τάδε Έφη...
Όλοι κρύβονται ή πίσω από την ανωνυμία ή πίσω από την απρόσωπη υπηρεσία στην οποία υποτίθεται ότι είναι υπεύθυνοι. Υποκλίνονται στα σχήματα και τεμπελιάζουν να σκεφτούν. Και αφήνουν να τους παρασύρει ο χείμαρρος του μπετόν. Εσύ μπορείς και τώρα και αργότερα να είσαι πρόσωπο με άποψη που καταθέτει την πρόταση για αλλαγή τρόπου αντιμετώπισης του ζητήματος. Ξέρεις πολύ καλύτερα απ’ ότι μπορώ να φανταστώ εγώ πόσο παγωμένες είναι οι αντιλήψεις περί «προόδου» αλλά νομίζω ότι είναι πολύ χειρότερο να υποκλιθεί κανείς στην αντίληψη ότι οι άνθρωποι είναι μόνο αδύναμοι και κακοί.
Επίσης μη ξεχνάς τη δύναμη του marketing (αλλά γι’ αυτό δεν θέλω να γράψω δημόσια τι εννοώ στη συγκεκριμένη περίπτωση)
Ένα πράγμα μόνο: δεν αρχίζεις δείχνοντάς τους πόσο λάθος είναι οι ίδιοι, δεν είναι ο στόχος σου να τους βάλεις απέναντι σου σαν αντίπαλους τους ίδιους τους ανθρώπους και να τους κάνεις εχθρούς σου λέγοντάς τους ότι είναι μαλάκες. Να τους κερδίσεις σαν συμμάχους ζητάς και όχι σαν αντίπαλους. Να μετατοπιστεί ο τρόπος σκέψης χρειάζεται κι όχι να κάνουν άθλους και ν’ αλλάξουν από την μια μέρα στην άλλη την ζωή τους. Θα βρεις συμμάχους.

Ανώνυμος είπε...

Δεν μπορώ να ξεχωρίσω το .. οικολογικό απ' το ...λογικό αφ' ενός και το παράλογο αφ' ετέρου. Λέμε ότι δροσισμός είναι είδος φυσικού κλιματισμού. Για να γίνει θέλει νερό, δηλ ρέματα (και όχι δρόμους). Φέτος καταλάβαινε κανείς, την άσφαλτο να καίει και τη νύχτα. Κάπου ο τάπητας "έρρεε". Σίγουρα προσέθετε 1-2 βαθμούς στο περιβάλλον.

Νομίζω ότι ο κεντρικός εχθρός, κοντά στον τρόπο ζωής, είναι το ΙΧ. Θέλει δρόμους, πρώτες υλικά, παράγει καυσαέρια, πιάνει χώρους και ..κλείνει ρέματα. Θυμάμαι τους πανηγυρισμούς όταν έκλεισε το ρέμα της Ωραιοκάστρου κλπ, Σταυρούπολη. Νικήσαμε τη βρώμα, τις λάσπες κλπ. Νομίζω εν αρχή ήσαν οι αποτελεσματικές δημ. συγκοινωνίες

έφη είπε...

O πρώτος που μίλησε μετά το δήμαρχο έπιασε κατευθείαν το ρέμα και είπε άντε να το δούμε επιτέλους να γίνεται δρόμος και αυτό, μετά ένας άλλος που ήθελε να βάλουν τσιμέντο και ωραίες πλάκες μπροστά στο σπίτι του, ο επόμενος έκανε μια δημιουργική πρόταση για τον ΟΚΑΝΑ να κάνει ο δήμος μία χτίσει ο δήμος μία φυλακή με δική του πρωτοβουλία, ένας φοβάται για τις περιουσίες που μπορεί να χαθούν με μία πλημμύρα και έκανε παράπονα για τον Εύοσμο και το Ωραιόκαστρο που ρίχνουν τα νερά τους στη Σταυρούπολη που θα πάει αυτό;, ένας άλλος πρότεινε να μπουν στέγαστρα στις αυλές των σχολείων, σκεπές για την άνοιξη και το καλοκαίρι, μετά μία κυρία είπε να γίνει δίκτυο ποδηλατοδόμων (!)και δενδροφύτευση, ένας κύριος γύρω στα εβδομηνταπέντε είπε να κόψουμε όλα τα μεγάλα δέντρα που είναι στα πεζοδρόμια και να βάλουμε μικρά καλλωπιστικά όπως έκανε και αυτός με δική του πρωτοβουλία και έκοψε τα μεγάλα δέντρα μπροστά στο σπίτι του και έβαλε ωραίες πλάκες και να το κάνουν και οι άλλοι να μην τα περιμένουν όλα από το δήμο, να μπορεί η γυναίκα να πάρει ένα καρότσι και να περπατήσει, και μετά μίλησα εγώ με φωνή τρεμάμενη είπα για το ποτάμι, για ένα δίκτυο πεζοδρόμων-ποδηλατοδρόμων που το λέμε εδώ και χρόνια και για το στρατόπεδο διαφώνησα με πρόταση του δημάρχου να γίνει το ωραίο μακρύ κτίριο του στρατοπέδου μουσείο αναπήρων πολέμου, μετά η κουβέντα πήγε στον ΟΚΑΝΑ, και το οικόπεδο μίας κυρίας που δε μπορεί να χτίσει, βγήκε και ένας κύριος που τα είχε με όλους και μιλούσε με τρεμάμενη φωνή και με νόημα αλλά δε καταλάβαινα τι εννοούσε, και μετά έφυγα.

έφη είπε...

http://maps.google.com/maps/ms?ie=UTF8&hl=el&msa=0&msid=100246880322286691513.00043f6db8e93f67a1445&ll=40.671004,22.939453&spn=0.088405,0.132523&t=k&z=13&om=1

έφη είπε...

Ο χάρτης είναι πρόχειρος, με πράσινο είναι το υπό συζήτηση τμήμα, με γαλάζιο τα ανοιχτά, με γκρι ο δρόμος, και έχει πολύ πράγμα ακόμα, εν καιρώ. Έχω πρόβλημα με το ανέβασμα της πληροφορίας και δεν έχω χρόνο. Εχθές ίσα που είδα τα παιδιά και δε μ΄αρέσει καθόλου αυτό.

delta-kapa είπε...

ένας κύριος γύρω στα εβδομηνταπέντε είπε να κόψουμε όλα τα μεγάλα δέντρα που είναι στα πεζοδρόμια και να βάλουμε μικρά καλλωπιστικά όπως έκανε και αυτός με δική του πρωτοβουλία και έκοψε τα μεγάλα δέντρα μπροστά στο σπίτι του και έβαλε ωραίες πλάκες και να το κάνουν και οι άλλοι να μην τα περιμένουν όλα από το δήμο, να μπορεί η γυναίκα να πάρει ένα καρότσι και να περπατήσει

Τι να πει κανείς όταν διαπιστώνει ξαφνικά ότι το χάσμα της διαφοράς στην αντίληψη των πραγμάτων είναι τόσο μεγάλο! Τί θα κάνουμε; Θα περιμένουμε να πεθάνει ο κύριος των εβδομήντα πέντε; Η θα του πάρουμε την εξουσία να κόβει δέντρα όπως νομίζει αυτός από τα χέρια;
Απ’ την άλλη τα παιδιά μας θέλουν τώρα, όχι αύριο, ... κάποτε, ...για το καλό τους...

Αυτά τα πράγματα αφορούν πολλούς, πάρα πολλούς. Δεν είναι προσωπικές παραξενιές του ενός και δεν κερδίζονται από έναν μοναχό του.

Τα ζώα όταν αισθάνονται απειλή, ή επιτίθονται ή τρέπονται σε φυγή. Οι άνθρωποι έχουν και μια τρίτη λύση: αρρωσταίνουν.

Ανώνυμος είπε...

ΣΤΑ ΑΓΥΡΙΣΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ

Κάθε συμμετοχή σε κοινωνικές προσπάθειες, δείχνει πόσο πίσω από όλα κρύβονται μικρά ή μεγάλα συμφέροντα. Είχα και γω σήμερα, ορισμένες τέτοιες οδυνηρές εμπειρίες. Δήλωσα "αμετανόητος" σε κάποιο μεταξύ μας σχόλιο, αλλά όχι "άτρωτος".

Αν αξίζει να συνεχίζουμε, (εγώ έμασα κάτι "αμετανόητες" δεκαετίες για την ώρα -βαρειά περίπτωση), είναι η αίσθηση της παρέας ημών των ομοειδών που κάπως ζει και ίσως αυξάνει!